Voeding

Je hebt moeilijke eters en dan heb je Rosiekes voor wie eten eigenlijk de hel is. Op ongeveer een 10-tal dingen na, die ze graag eet, is eten een opgave voor haar. Zo eet ze bvb spaghetti, maar enkel die van mamie (can’t blame her, he is to die for). Het huis van mamie en papie is geassocieerd met spaghetti. Als we gewoon op bezoek gaan bij mamie en papie en er is geen spaghetti, dan volgt er een woede-uitbarsting. Idem, en al zeker, als mamie tracht haar iets anders voor te schotelen... Ze begint nu wel te begrijpen dat naar spaghetti vragen in de ochtend meestal niets oplevert.

Rosie eet graag de randjes van de kaas, of een stukje kaas, of een droge boterham, maar eender welke combinatie van die drie is recipe for disaster. Korsten moeten van de boterham, ze eet ze wel, maar niet aan de boterham. Alles wat anders/nieuw is van textuur in haar mond vind ze vreselijk. Van tapenades, fruitpapjes, en ander geplet voedsel moet ze wurgen als het nog maar passeert. Onze voorraadkast bevat STEEDS 3 potten Nutella, 4 pakken rijstkoeken en wellicht een veelvoud daarvan aan paprika chips. Ik heb ze dan ook zelden gelukkiger gezien met een cadeautje dan toen ze een  ingepakte zak paprika chips kreeg van haar peter.

Op bovenstaande foto lijkt het alsof Rosie graag ijsjes eet. Niets is minder waar.. Ze is namelijk bang van dat koude gevoel in haar mond. MAAR… op vakantie hadden ze ijsjes van de Minions. HAAR HELDEN (grappig, schattig, moedig en expert-brabbelaars… you get it J)!! Dus wilde ze elke dag, zoals haar grote zus, een ijsje van de “Mimitjes”. Na een keer proberen ging het ijsje de vuilbak in. Verspilling en geldverkwisting voor velen, een feest voor auti-parents. Want dat doen wij. Elke keer Rosie iets nieuws probeert, bouwen wij een feestje!

Voor de drie andere gezinsleden is eten een genot. Wij hebben daarom eigenlijk min of meer besloten de strijd m.b.t. voeding op te geven. Ook omdat Rosie al van kleins af aan nooit ziek is en steeds goed slaapt (heel anti-auti, btw). Voor ons gaat eten over meer dan voedingswaarde. Eten betekent ook plezier, en wij geven Rosie de tijd en ruimte om dat plezier in het leven te ontdekken, op haar eigen tempo. Als een diagnose al ergens bij geholpen heeft, is het wel bij het omgaan van haar omgeving met haar eetgedrag. Maar dat betreft natuurlijk de mensen uit haar dichte omgeving.. Voor de anderen zou ik zeggen, elke ouder WEET dat groenten en fruit goed/essentieel zijn voor het kind. Maar er zijn ook culturen die het stellen met een eenzijdiger dieet. Denk 2x na voor je oordeelt over ouders die niet zonder de I-pad kunnen op restaurant. En neem het niet persoonlijk als een (auti-) kind je feestmaal, waar je heel de dag voor in de keuken hebt gestaan, afslaat voor een boterham met choco. DE hamvraag en zoektocht blijft…; past de wereld zich aan de autist aan of past de autist zich aan de wereld aan. Want echt waar, spaghetti in de ochtend, lekkkeeeerrrr!!!!!

Morgen meer!